‘Moustache op reis’
Beleef onze reis mee in het ‘reisverslag Zuid-Afrika’, vier weken rondreizen door het land van de nazaten van Willem van Zijl uit Delft, vertrokken in 1698 van Texel. Hij voer met ‘De Drie Croonen’ in hetzelfde konvooi als de nieuwe Gouverneur van Zuid-Afrika, Willem Adriaansz van der Stel.
Willem van Zijl kwam met zijn vrouw Christina van Loveren en hun twee kinderen vanuit Holland op 23 januari 1699 aan in Kaap de Goede Hoop. Willem was door de VOC aangesteld als onderbaastuinier op het verversingsstation: de zogenoemde Compagniestuin in Kaapstad. Zijn taak was dus het zorgen voor voldoende verse groenten en fruit voor de schepen op doorreis naar Indië.
Hun nageslacht verspreidde zich over een groot deel van Zuidelijk Afrika. Zie voor meer informatie: de tak Zuid-Afrika op de ”oude site”.
Het eerste verslag van de nieuwe site:
Reisverslag Zuid-Afrika: met Moustache op reis
(onze eerdere reisverslagen staan op: www.moustache.nu/reizen.html)
Dan maar liever de lucht in dag 1: donderdag 12 september
Het blijft spannend, die laatste dagen vlak voor een vliegreis. We controleren alles nog maar eens een keer en gaan de avond voor vertrek voor ons doen netjes op tijd het bed in. Tenslotte zal zoonlief even over half zeven om z’n koffie komen vragen…
We slapen beiden best goed, zijn er op tijd uit en na nog even proberen in te loggen bij de KLM voor thuis inchecken – wat niet lukt- vertrekken we om kwart over zeven naar de luchthaven.
Onderweg zie ik ineens een bord dat de Schipholtunnel is afgesloten, maar dat blijkt achteraf foutieve info te zijn. Het kost wat extra reistijd, maar we zijn er op tijd.
Klaar voor de vlucht naar Kaapstad
[wpcol_2third id=”” class=”” style=””]Inchecken, koffers afgeven en douane gaan allemaal voorspoedig en dan is het tijd om door de gate naar de Pont du Gard te lopen: het vliegtuig waarmee we het luchtruim kiezen.
Helaas: geen stoel bij het raam, dus dat wordt pas Jo’burg of misschien wel Pretoria. Door de drukte in het luchtruim stijgen we 22 minuten te laat op. Zonnig weer, droog. Als we bites – amandelnootjes- en het eerste drankje op hebben, komt de purser de jongedame bij het raam wijzen op haar recht als platina-passagier om gratis in de businessclass plaats te nemen. Dat laat ze zich een twee keer zeggen en ik kan opschuiven naar het raam. Toch een paar foto’s onderweg, dus. De eerste boven Zuid-Frankrijk en dan steken we de Middellandse zee over en zie ik vooral zand, zand en zand. Wel leuk om eens mee te maken. [/wpcol_2third] [wpcol_1third_end id=”” class=”” style=””]
Onderweg geniet ik van country-muziek -Zuid-Afrikaans zie ik niet op de lijst staan- en begin alvast aan de eerste zinnen van ons reisverslag Zuid-Afrika.
Bij de aankomst boven Tambo Airport in Johannesburg is het donker. Het grote licht is hier al om 18:15 uur uitgegaan. De landing verloopt soepeltjes en daarna zijn we eerst toe aan een sanitaire stop. Dan de koffers van de band en op zoek naar vervoer voor onze eerste overnachting. [/wpcol_1third_end]
We zijn in Zuid-Afrika: op naar Pretoria!
Dat blijkt makkelijker gezegd dan gedaan… Er staat namelijk in de hal niemand met een bordje, met onze namen erop. Vreemd. Nog een keer de rij langs gelopen: niets. Er is wel een taxibalie en daar gaan we dan maar vragen of zij iets weten. Nee dus. We hebben nog geen prepaidkaart, maar mogen hun telefoon gebruiken. Het noodnummer van de lokale agent blijkt op onze papieren niet ingevuld -schiet zo lekker op- dus dan maar het Arcadia-hotel bellen. De hotelmedewerker reageert heel verbaast en vraagt of we dan inderdaad wel in Pretoria komen slapen. Op ons positieve antwoord -zaterdag zal zelfs een groep van nog negen man zich bij ons voegen- zegt hij toe -zoals afgesproken en reeds betaald- de taxi te zullen sturen.
Na een uur hangen en wachten moeten we helaas vaststellen dat er niets is gebeurd. We mogen opnieuw bellen en nu zegt de nachtportier van niets te weten en zelfs geen reservering voor ons te hebben staan. Hij gaat dus niet in actie komen. Goede raad is duur: de taximedewerker houdt voor het station een taxi voor ons aan die ons naar Pretoria zal bellen. Wij zijn het inmiddels goed zat, waar de fout dan ook mag zitten.
Doodvermoeid het bed in
Het opgegeven adres blijkt ook al een probleem: hoewel we op de Johannes Ramokhoase street rijden, blijkt zijn tomtom de hele straat niet te kennen (een dag later ontdekken we dat op papier de straatnaam blijkbaar is gewijzigd in Prous street, zelfde huisnummer). Maar goed, met wat vragen, de meter staat gelukkig intussen stil, vinden we het toch. Om half een ’s nachts melden we ons bij de receptie. De taxi moeten we wel zelf betalen -en krijgen daar een bonnetje voor- en de baliemedewerker wil ons wel een kamer geven, nadat we hem de papieren hebben laten zien. Morgen zoeken we wel uit hoe dir allemaal zo heeft kunnen gebeuren en hoe het verder wordt opgelost. Voorlopig gaan wij om één uur doodvermoeid ons bed in.
Hier alvast een overzicht met het kaartje van de rondreis, om het reisverslag Zuid-Afrika op de voet te kunnen volgen: