Dartmoor  NP en Exeter met kathedraal

woensdag 23 mei 2018  / gereden:   247  km

Het traject voor vandaag -zeker het eerste stuk- kenmerkt zich door één woord: Natuur. We rijden namelijk dwars door Dartmoor National Park. Dat gaat via de B3357 en B3212 en kent volgens de alom gewaardeerde beschrijving -dat willen we hier zeker nog een keer benadrukken, heren & dames reisleiding- schitterende vergezichten. Dit nationaal park is een groot heidegebied middenin het graafschap Devon en vertoont veel granieten heuveltoppen en rondlopende schapen. In de middag zullen we een bezoek brengen aan de historische stad Exeter, wederom eentje met een prachtige kathedraal. We eindigen in alweer een natuurgebied: New Forest, waar paarden en pony’s vrij over de camping lopen.

Na een paar kilometer al het Dartmoor NP

We hebben 241 kilometer voor de boeg: dat is best een pittig stuk. Het is dus bijtijds uit de veren en op tijd vertrekken. Daar worden we al beter in: we redden het om vandaag al om kwart voor tien in de Heppiebuzz te zitten. Eerst richting Princetown aanhouden en dan naar Two Bridges. We hebben nu de B3357 te pakken en zien al snel de eerste wildroosters: we rijden het NP Dartmoor in. Inderdaad een heuvelachtige uitgestrektheid, met lage muurtjes en hagen die beide voor Engeland zo kenmerkend zijn. Dit is genieten. De kilometers rollen onder de wielen door, tot we een plek zien om te parkeren. Daar omheen lopen verschillende groepjes schapen, dus ook het fototoestel komt meteen uit de tas.

 Juist als we na het maken van de foto’s -en de sanitaire stop-aan-boord- hebben besloten verder te gaan, zie ik een camper aankomen.
Dat zou er weleens eentje van onze groep kunnen zijn, dus die ga ik rijdend op de foto zetten, want zo vaak heb je geen foto van je eigen-camper-onderweg. Kwestie van doorsturen….

We missen de Old Post Bridge

Princetown laten we rechts voor wat het is, want we slaan linksaf de B3312 op. Deze steekt schuin noordoostwaarts door het Dartmoor gebied. Het staat zo keurig aangegeven: de GPS-coördinaten voor een stop bij de Old Post Bridge. Een zogenoemde ”Clapper Bridge”. Deze middeleeuwse bruggen bestaan uit granietstenen platen die op stenen zuilen in het water rusten. Bij de Old Postbridge zijn die platen vier meter lang en zo’n twee meter breed. De bruggen in Dartmoor zorgden vooral voor een makkelijker vervoer van tin door de pakpaarden uit Tavistock. (zie: wikipedia)
Nog voordat we daar zijn, zien we een verwijzing naar een parkeerplaats. Vanaf daar zou je naar de brug kunnen. Maar: de afstand lijkt mij nog erg groot en dat ga ik met mijn been-/heup-probleem niet redden. We rijden nog een stukje door, maar aangekomen bij de juiste plek -zo meldt Germaine- zien we geen mogelijkheid om te parkeren. Trieste conclusie: dit is voor ons ‘een brug te ver’.

Overigens overleven we de route op deze B3312 wel zonder kleerscheuren: we maken gelukkig geen kennis met de Hairy Hands. Die rukken, onzichtbaar en vanuit het niets, plotseling aan je stuur. Volgens het verhaal dat hen omringt, zijn de harige handen een paar lichaamloze handen die plotseling verschijnen, grijpen aan het stuur van een rijdende auto of motor en dwingen het slachtoffer dan van de weg af.
Er zitten in deze weg dwars door de moerassen trouwens nog best pittige stukjes helling, zo ontdekken we.

Onderweg zien we in een klein dorp nog een moderne Engelse taxi staan. Die mag ook vereeuwigd. 
We laten Dartmoor nu achter ons en gaan naar het volgende NP: New Forest. Maar dat duurt nog even… We hoeven daar namelijk pas net voor zessen aan te komen op deze natuurcamping.
Op onze route komen we eerst nog de stad Exeter tegen. Wederom met -zo is ons beloofd- een prachtige kathedraal en een leuk aantal andere bezienswaardigheden. We gaan het beleven. 

Even zoeken: waar is precies de Haven Banks Carpark?

Exeter blijkt best een drukke en niet zo overzichtelijke stad, als je er binnenrijdt. Daardoor is het ook even zoeken naar de juiste route naar het parkeerterrein dat staat aangegeven in het reisboek, maar we redden het! We lopen naar het centrum: kwestie van gewoon de bordjes volgen. Daarbij zien we eerst een fiets-/voetgangersbrug waar we overheen moeten en dan rechtsaf naar een tunneltje.
Daarop staat zeer duidelijk aangegeven: To the City, dus die aanwijzing volgen we graag.

 

Ook nu staat de route naar de kathedraal prima aangegeven. Het is nu juist middagpauze en het grasveld ervoor zit vol met jongeren -waarschijnlijk van de universiteit- die er hun lunchpauze doorbrengen. Hé, dat hebben we deze vakantie al meer gezien. Voor de kathedraal, staan twee lokale gidsen, in het rood gekleed. Die verzorgen oor de liefhebbers een gratis stadsrondgang. Wij gaan echter eerst de kathedraal in.

De kathedraal van Exeter

Exeter is de hoofdstad van Devon en heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot de Romeinen. Niet alles is hier echter oud, mede door een bombardement in 1942. Ook de kathedraal raakte toen beschadigd, maar wij zien daar weinig meer van, dankzij een restauratie.
De oudste kerk op deze plek dateert uit 1050, maar in de 13^e eeuw werd besloten tot nieuwbouw. De mensen hadden de tijd nog: ze hebben er totaal een eeuw over gedaan ;-)) De afmetingen zijn dan ook zeer imposant: van de grote west-deur tot het grote oostraam is het gewelf liefst 96 meter lang.  Daarmee is dit het langste niet-onderbroken middeleeuws gewelf ter wereld. Het is een zogenoemd kruisribgewelf: duidelijk te zien toen wij omhoog keken. Er zitten, voor de stevigheid, extra ribben in met op de kruising prachtige rozetten.

 

De westfaçade van de kathedraal is rijk versierd met beelden. Drie rijen beelden vormen een gotische strook. Deze kerk wordt genoemd al een van de mooiste gotische kathedralen van het land. In 1110 begon de bouw van de Saint Peter’s: toen nog een abdij in Normandische stijl. In de 13^e   en 14^e eeuw schakelde men over naar de gotische bouwwijze. Beide Normandische torens werden werden als dwarsschip in het veel grotere gebouw als dwarsschip geïntegreerd. Nu zijn de beelden monochroom, maar oorspronkelijk waren ze kleurrijk beschilderd.

Binnen word je overweldigd door het langste gotische gewelf van de wereld: 105 meter. Op het kruispunt van de gewelfbogen zijn sluitstenen met veel kleur aangebracht.In de kerk is een grote rijkdom aan beelden, schitterende grafmonumenten en kapellen. Aan de noordkant van het middenschip zie je de Minstrel gallery: met musicerende engelen.

Het koorgedeelte bevat prachtig houtsnijwerk, onder andere de mythische voorstellingen op de misericordia: de klapstoeltjes in de koorbanken, voor wie het lange staan niet kon volhouden. Blijkbaar gaan toeristen graag ongegeneerd op de banken zitten om het zelf uit te proberen, want helaas is de toegang met rode koorden geblokkeerd. Jammer voor de foto, goed voor de bekleding. De fraaie bisschopstroon -van ongeveer 1315- priemt 18 meter hoog de kerk in. 

Stadswandeling door het centrum

Naast de kathedraal is er in deze stad van ruim 120.000 inwoners natuurlijk nog veel meer te zien. We gaan niet langs alle hoogtepunten, want dat zou een hele dag vergen. De Underground Passages zijn bijvoorbeeld al een belevenis op zich. Het zijn de nauwe middeleeuwse gewelven  van onderaards gegraven kanalen uit de 14^e eeuw. Deze voorzagen de stad van water.

In een wat smallere straat spotten we nog een merel, die de oproep op het reclamebord blijkbaar wel ziet zitten. Hij dineert tenslotte zijn leven lang al buiten.

Bij een groot plein zien we nog een leuke aankleding: aan enkele meterslange lijnen hangen hel rijen parpaplu’s -of zijn het parasols?- die het geheel een kleurrijk aanzien geven.
Kijk: dat noemen we nu eens een leuk oplossing. Moeten  ze in Houten ook doen! Maar wel binnenhalen vóór de herfststormen…

Nog 170km naar onze eindbestemming: New Forest

We laten al het moois van Exeter weer achter  ons en lopen terug richting rivier, wederom langs een gebouw dat eruitziet als een arsenaal. We gaan vervolgens door naar het parkeerterrein. Dat doen we nu dus via een ontdekte snellere route. Het hek, beter gezegd de hoogtebeperking, staat nog steeds omhoog en we kunnen dus makkelijk vertrekken. De route de stad uit gaat nu ook sneller. gelukkig maar, want van de 241 km die we vandaag zouden moeten rijden, zijn er nog 170 over. Voordeel is dat bijna de hele route nu via de A35 en de A31 gaat, dus kunnen we flink ‘doorkachelen’. Nog wel met een stop tussendoor -vanwege de veiligheid, maar ook omdat dit gewoon prettig is. Dus staan we op een gegeven moment aan de kant en dan ervaar je meteen weer het goede groepsgevoel. Een van de medecamperaars ziet ons staan, stopt achter ons en informeert of alles goed is. Jawel: we rusten alleen even uit… TOP!

Midden in de natuur: dat is Brockenhurst

Helaas: weinig tijd voor een borrel, maar we melden ons nog net ”op tijd” -kwart over zes-  op de campsite Brockenhurst. Bij de ingang worden we netjes opgevangen door de boswachter, die er best imponerend streng uitziet. Gelukkig valt dat in de praktijk mee; hij verwijst ons vriendelijk  door naar het pad rechts, tegenover het sanitairgebouw.

”Daar iets vóór blijven, daar staat jullie tourleider.” Die laat ons vervolgens een ‘vrij’plekje kiezen “ergens tussen de bomen”, want er zijn hier geen afgebakende plaatsen. Je staat in de natuur. Je hoeft je ook geen zorgen te maken om de lengte van je elektrakabel: die is altijd lang genoeg. Er zitten hier namelijk helemaal geen aansluitpunten. ;-))
Dat redden we: even kijken naar een stukje redelijk vlakke grond en de rest lossen we op met de blokken. Luifel uit, stoelen er onder en we zijn  geïnstalleerd voor de avond en nacht.