| Bezoek aan de stad Salisbury We fietsen z’n 6 km (heen en terug) |
De meesten uit de groep blijken met de fiets naar het stadscentrum te willen rijden voor een bezoek aan Salisbury. De afstand is goed te doen en naast een paar rustige wijkstraten is er voor een groot deel een fietspad. Slechts een klein stukje gaat door een straat met veel autoverkeer. Met een goeie tien minuten zijn we vlakbij de markt, waar we een paar hekken hebben om de fietsen aan vast te zetten. Vanaf hier gaat iedereen gewon zijn of haar eigen weg: ook de terugweg -en de tijd waarop je die neemt- is geheel aan jezelf.
Redelijk rustig fietsen naar centrum Salisbury
Er is vanaf de camping een redelijk rustige route naar het centrum van Salisbury. Vanaf de achteruitgang eerst even door een woonwijk en dan rij je parallel aan het riviertje de Avon over een ”fietspad”. Nou ja: een fietsstrook die ook nog door tegenligger wordt gedeeld. De voetgangers lopen ernaast. Of: erop, zoals we af en toe merken. Slechts een klein deel gaat door een straat die ook met auto’s wordt gedeeld. Oppassen, dus. Af en toe kruisen we ook een straat en toevallig staat daar twee keer een politie-auto, die voor ons stopt en zo automatisch een deel van het overige verkeer tegenhoudt.
Fietsen stallen op de markt
Op verschillende plekken van de markt staan een paar beugels waaraan je de fiets kunt borgen, maar dat zijn er niet veel -en er zijn al wat fietsers die ze gebruiken- en een deel zet dus de fiets tegen een hek of paal.
Wij lopen eerst over de markt: iedereen kiest nu z’n eigen route. Het is er al meteen gezellig: zoals gebruikelijk de handelaren in allerlei goederen die hun waar aan de man proberen te brengen. Aan de rand van de markt staat een gebouw: even opzoeken in de gids. Het blijkt de 18e eeuwse Guildhall, op de plek van het voormalig -afgebrande- raadhuis. Aan de achterzijde bevindt zich de Tourist Office -in de Fish Row- en daar halen we een stadsplattegrondje.
Op weg naar de imposante kathedraal van Salisbury
We lopen nu de Fish Row uit en nemen natuurlijk meteen wat foto’s van winkelpanden en een bijzonder gebouwtje: het Poultry Cross. Dit trof je in veel steden: het ‘marktkruis’.
We zijn echter op weg naar DE kerk van Salisbury: de imposante kathedraal. Daarvoor slaan we linksaf de High Street in en dan onder het poortje door. Nu staan we op een groot open terrein: de Close.
Recht voor ons rijst de kathedraal in al zijn glorie op. Dat kan ook niet anders: het is sinds 1258 de hoogste torenspits van Engeland.
Eerst even een foto van de buitenkant en dan iets verder doorlopen naar de entree. Binnen oogt het redelijk steriel. De architect van de restauratie heeft in 1790 de vrije hand gekregen. Blijkbaar had de man weinig gevoel voor historie: hij liet alle muren wit verven en bedekte daardoor de fraaie wandschilderingen die ook hier volop aanwezig waren. Doodzonde (waarvoor de Heer hem ongetwijfeld heeft gestraft)!
Prima rondleider, die teveel vertelt…
Er lopen diverse vrijwilligers rond die een rondleiding verzorgen. Wij sluiten ons bij een groepje aan en lopen mee. De man vertelt van alles over de geschiedenis van de kathedraal. Nou ja: van alles, zeg maar gerust: ALLES. Pfff.. Doodvermoeiend en onze tijd is toch wel kostbaar. Het is buiten mooi weer, dus na tien minuten haken we af en gaan we de kathedraal zelf verder verkennen. Deze kathedraal is een schoolvoorbeeld van Engelse vroeg-gotiek. Zeer symmetrisch vormgegeven.
Heel bijzonder is de versiering van witte vogels. Dat blijkt een speciaal project, waarmee mensen geld aan de kathedraal doneren. Ze mogen dan een vogel vouwen die bij de rest wordt opgehangen. Veel scholen hebben hieraan ook meegewerkt.
Heel indrukwekkend en meteen ook fotogeniek zijn de lange kloostergangen die de binnenplaats omgeven. 
Je ziet hier zo de monniken voor je die hier liepen te brevieren. Ach… af en toe zul je er wellicht nog weleens eentje tegenkomen.
Genieten van de weidsheid van The Close
Aan de rand van The Close staat een tearoom en we besluiten daar wat te drinken en meteen onze lunch te genieten. Het is heerlijk zonnig, dus het is hier goed toeven.
Wederom een Happy Hour, met briefing
We hebben het bordje al weer zien staan: vanmiddag om vijf uur briefing met Happy Hour.
De stoelen gaan wederom in de kring en dan krijgen we uitleg over het programma van morgen. De rit is niet zo heel erg lang: van Salisbury naar Bath is iets meer dan 100 kilometer, maar er zit een bezoek aan Stonehenge in en dat vraagt wel wat tijd. Ook daar kun je je formulier van de National Trust laten zien: toegang is bij het lidmaatschap inbegrepen.
Voor wie wil kun je ook een bezoek brengen aan Stourhead en Stourhead House. Daarna vervolg je de route naar Bath, maar wel met het dringende advies het laatste stuk niet je eigen navigatie te gebruiken.
Je komt dan namelijk uit aan de achterkant van de camping, waar helaas geen toegangsweg is.
Dat knopen we dus in onze oren, maar voorlopig zitten we ruim anderhalf uur met de groep van alles door te nemen en ervaringen tot nu toe uit te wisselen. Proost!
