Clovelly & Tintagel                                                                                            maandag 14 mei 2018  / gereden:   km

We starten de dag met het maken van een panoramafoto van ons uitzicht op Barnstaple. Daarna moeten we deze prachtige plek alweer verlaten en gaan we op weg naar het unieke dorp Clovelly. Daar lijkt de tijd te hebben stilgestaan: goederen worden er op houten sleden vervoerd over de steile straatjes met cobblestones of met muilezels. Kortom: Clovelly is Lovely. Daarna rijden we door naar Tintagel, met The Old Postoffice -uit de 14e eeuw- en de ruïne van het King Arthur Castle. Het eindpunt voor vandaag is het Porthbeach Tourist Parc, nabij Newquay.  

Goederen vervoeren ze op houten sleetjes

Vanaf Barnstaple rijden we richting Bideford via de A39. Clovelly ligt niet heel veel verder. Vlak voor het dorp Clovelly daalt de weg steil (14%) en zien we het voorspelde mooie uitzicht. Daarna volgen we braaf de borden “All vehicles for Clovelly”: we moeten de Heppiebuzz namelijk op een groot parkeerterrein zetten. Dan gaan we eerst naar het bezoekerscentrum om een kaartje te kopen: het unieke historische dorp moet natuurlijk wel worden onderhouden. Vooral ook omdat het hele dorp privé-bezit is van één familie. 

Veel toeristen lopen alleen maar van boven naar beneden via de hoofdstaart, maar voor je entreebewijs mag je parkeren, het dorp in, de audio-visuele show bekijken, the Fisherman’s Cottage bezoeken, evenals het Kingsley Museum en je hebt toegang tot de tuinen: de Clovelly Court Gardens. Als je dat bedenkt, valt de prijs best mee, hoewel we op internet best andere meningen lazen…

Al snel open we nu over een steil pad naar het begin van het dorp. Gelukkige hebben we het advies opgevolgd om stevig schoeisel aan te trekken. Zo’n steile afdaling vraagt wel wat van je conditie, maar we zijn blij twee keer een ”pauzebankje” aan te treffen. 

De cobblestones van Clovelly zijn uniek

Eenmaal in het dorp zien we direct hoe het leven zich hier afspeelt: heel relaxed. Als je steeds rekening moet houden met het feit dat de straatjes -nou ja: er is zo te zien maar één doorgaande hoofdstraat- zo steil is, dan weet je dat het leven zwaar is en je dus voor de rest rustig aan moet doen. Langzaam aan dalen we af richting het haventje en genieten intussen volop van het rustieke sfeertje.

Dat genieten doet blijkbaar ook de Clovelliaan op zijn balkonnetje, maar dan van een heerlijk boek in het zonnetje…

De eigenaren van het dorp beschermen het tegen massatoerisme

Halverwege de afdeling zit een tearoom, waar je de speciale en zeer beroemde Cream Tea van Devon kunt proeven. Onderweg komen we ook nog een bekende tegen: .. met de twee hondjes. Dat valt voor hen zeker ook niet mee om zich tegen die steile coblestonepaadjes omhoog te werken.
Wat ook aan het dorp -met bijna allemaal witte huisjes- opvalt zijn de kleurrijke bloemversieringen tegen die gevels, die ieder huis weer een ander mooi palet geven. 

Clovelly was al een kleine nederzetting, maar George Cary -een advocaat uit de 16e eeuw- maakte van het gehucht een levensvatbare gemeenschap. Hij liet namelijk een stenen kade bouwen en vestigde zo de de enige veilige haven tussen Boscastle in Cornwall en Appledore hoger aan de kust van Noord-Devon. De kleine haven bood ooit bescherming aan maximaal zestig vissersboten. Heden ten dage is hiervan nog een handvol kleine boten over, als gevolg van de achteruitgang van de haringvisserij. Heel verrassend om te zien als je net weer een bocht van het straatje ‘om bent’: een boortje in de haven dat tussen twee schoorstenen lijkt te liggen.

We zijn er op het moment dat het eb is, dus alle bootjes liggen een beetje scheef in het haventje.

Het is op het havenhoofd gezellig druk: de meeste mensen zitten op de muurtjes of de kade om lekker uit te rusten van de pittige afdaling. De ijsboer heeft het druk, de terrasjes zijn gevuld hoewel ze hier zeker niet massaal aanwezig zijn. Dat is een van de voorwaarden van de eigenaar van het dorp: het mag -naast het wel gewenste bezoek- geen toeristische trekpleister worden met hotelletjes of B&B’s.

Toeristen gaan niet meer op ezeltjes, maar per Landrover naar boven

De muilezels die vroeger ook werden ingezet om toeristen te vervoeren, genieten nu van een welverdiend pensioen. Dat geldt nog niet voor de bestuurder van de Landrover, die een pendeldienst onderhoudt tussen ”beneden” en “boven”. We hoeven niet lang te wachten: na betaling van onze pecunia mogen we -samen met ..- achterin ’t bakkie plaatsnemen en worden we op ons gemakkie naar boven gebracht.

Daar bevinden we ons meteen temidden van een fraaie uitstalling van oude, sportieve auto’s. We kijken er met veel interesse rond en zien meteen een bijzondere oplossing om je auto droog te houden. Of is het toch een andere bedoeling? We denken dat laatste: ze hebben de paraplu neergezet om de leren bekleding tegen de zon te beschermen.
Tijd dus om terug te gaan naar onze Heppiebuzz en de motor te starten voor de tweede etappe van vandaag.

We gaan door naar Tintagel

Ons doel is nu: het dorp Tintagel. Ook wel bekend als het dorp van King Arthur: Hier stond Tintagel Castle, net buiten het huidige dorp, op een heuvel. Nu is er nog slechts een ruïne van de vermeende geboorteplaats van de legendarische koning Arthur. Het is best een tijdrovende onderneming om de ruïne te bezoeken, want je moet twee flinke en erg steile trappen over de kliffen bedwingen. Dat gaan we dus niet doen. We zoeken wel een plaatje…

Wel gaan we een bezoekje brengen aan The Old Post Office. Het is een gerestaureerd 14^e eeuws landhuisje. Het pandje is zo waardevol, dat het onderdeel is van de National Trust. Het is dan ook een flink stuk geschiedenis wat hier staat. Ooit gebouwd als eenvoudig boerderijhuis met roeten dak. Het huis diende in de loop van de tijd vele doelen, maar het is altijd al een thuis geweest. Het uiteindelijke gebruik als brievenontvangstkantoor voor het dorp was er vanaf de jaren 1870. Tegenwoordig zijn er vijf kamers om te verkennen. Zodra je de  eerste kamer van het huis betreedt, stap je een flink stuk terug in de tijd. Dat doen wij dus ook en laten de geschiedenis van de laatste twee eeuwen, als postkantoor, op ons inwerken. Daarbij geholpen door allerlei attributen die bewaard zijn gebleven.

Na dit bezoek wordt het weer tijd om op weg te gaan naar onze volgende verblijfplaats: het Porth Beach Holiday Park nabij Barnstaple. We volgen de A39 richting Bideford, Bude, Wadebridge en vervolgens Newquay. Dan nog zo’n 4,5 km over de B3276 richting Maghwan Porth, over het grote parkeerterrein rijd en dan heb je de camping. Hier zullen we twee nachten blijven.