Porlock & The Ship Inn | zaterdag 12 mei 2018 / gewandeld: .. km |
Het is feest in Porlock! Vandaag is het 72 jaar geleden dat het voor mijn ouders een echte Moederdag werd. Een ‘planning’ die mijn vader nog vaak heeft aangehaald: ”Zo doe je dat, jongen!” ;-))
Het leuke is nu natuurlijk dat er meteen al -naast Loes uiteraard- nog 42 mensen op mijn verjaardag aanwezig zijn. De ruitenwisser is gesierd met een ballon en al snel volgen de felicitaties. Ook hier is de planning prima: wij hebben vanavond een groepsdiner in The Ship Inn, in het centrum van dit dorp.
Wandelen door idyllisch Porlock
[ezcol_1third][/ezcol_1third]In het reisboek zagen we al dat je de Porlock Village Trail kunt lopen. Dat is route langs hoogtepunten van het dorp, samengesteld door het Tourist Office. We zitten in het Exmoor National Park, tussen de heuvels. Dat merk je ook als je de wandeling gaat maken. Vanaf de camping sla je rechtsaf de High Banks in en dan een klein stukje tot aan West-End. Juist om de hoek rechts zien we The Ship Inn, op het punt waar de straat een andere naam krijgt: High Street.
Op ons gemak lopen we alle winkeltjes langs en genieten van het typisch Engelse karakter van dit dorp. Heerlijk: zo stellen we ons een authentiek Engels dorp voor.[ezcol_2third_end]
Kijk bijvoorbeeld maar naar het prachtige gebouw van The Oaks Hotel: daar druipt de nostalgie van af.
[ezcol_2fifth][/ezcol_2fifth]
[ezcol_3fifth_end]Op de hoek met Parsons Street staat de kerk, met daarnaast een klein schoolgebouwtje. De High Street maakt nu een slingertje naar links en loop dan gebogen verder naar rechts: hard rijden kunnen ze hier dus niet. Op het foldertje dat we hebben gekregen staat keurig bij de diverse panden een nummer, dat verwijst naar een advertentiefotootje. Zo vestigen de verschillende bedrijven de aandacht op zich. Juist bij een van de bedrijven die we uitkiezen om te bezoeken, staat geen advertentie. dat heeft dit bedrijf ook niet nodig: het is een heel oude garage met werkplaats, waar je terug in de tijd stapt. Wat een heerlijke sfeer![/ezcol_3fifth_end]
Mrs Jackson’s Tea Rooms
We gaan nog een stukje verder de straat in om rond te kijken, lopen dan weer richting kerk. Rechts zien we Mrs. Jackson’s Tea Room en die zien er wel uitnodigend uit. Binnen zijn we nog meer verrast: het zijn twee kamers met daarachter een keuken. Wat een huiselijke sfeer! We nemen plaats aan een van de tafeltjes -je kunt dit niet eens omschrijven met: ‘we gingen zitten ;-)) en dan komt Mrs. Jackson zelf met de kaart. We bestellen twee koffie en hebben inmiddels ook al onze keuze gemaakt uit de aanlokkelijke huisgemaakte taarten die ze heeft staan. Natuurlijk maken we ook hier foto’s, want dit sfeertje willen we op gewenste momenten nog even terughalen om wederom te genieten.
We genieten van de verjaardagsborrel
Eenmaal terug op de camping is het tijd voor de verjaardagsborrel. Alleen??
Op het moment dat we met z’n allen verzamelen om naar The Ship Inn te gaan, het restaurant waar we deze avond het groepsdiner hebben, staat onze mede-reisgenoten nog een verrassing te wachten. Gisteren heb ik namelijk zuurstokken in een doos gedaan, waaraan een kaartje zit. Daarop staat: ”Wat leuk dat jullie op mijn verjaardag aanwezig zijn”…
Op weg naar The Ship Inn
Vandaag waren wij natuurlijk al in het dorp geweest, dus we kennen de route naar The Ship Inn. De afstand is prima te doen en onderweg is het al heel gezellig om zo met onze mede-reizigers te kletsen.
Morgen reizen we weer verder, dus is het opnieuw tijd voor een briefing. Die wordt gehouden in Nadat iedereen een plekje heeft gevonden, wordt eerst het ”Lang zal hij leven…” voor mij aangeheven. Ik geniet! Dan legt Leo het programma voor morgen uit. Er zijn twee opties voor de route direct na Porlock: je kun de A39 nemen over Porlock Hill. Dat is een beruchte weg met een hellingspercentage van 25%, dus af te raden voor caravanrijders. Die hebben we toch niet, maar als je als camperaar voor het alternatief wilt kiezen, kan dat natuurlijk ook. Dan ga je over een tolweg. Assistent Herman ziet een aantal chauffeurs instemmend knikken en fluistert mij dan in het oor: ”We vertellen natuurlijk niet dat die weg over 29% gaat…”
Vooraf hebben we de maaltijdkeuze per gang moeten doorgeven, maar dat is alweer twee manden geleden. Vrijwel niemand weet zijn of haar keuze dus nog. Geen punt, want deze reisleiding heeft een prima systeem. Voor elke gang is er per deelnemer een klein briefje, met daarop de keuze. Als er in totaal bijvoorbeeld vijf verschillende voorgerechten zijn, heeft elk voorgerecht zijn eigen kleur. Dat briefje leg je naast je bord.
De kelner komt met bijvoorbeeld een ”oranje” voorgerecht, ziet een oranje briefje en serveert daar uit. Als dank verfrommelt de bediende gast zijn briefje. Heel slim.
Het zijn allemaal heerlijke gerechten en met de twee consumptiebonnen kun je zelf je drankje ophalen aan de bar. Prima geregeld. Er wordt volop genoten en heerlijk bijgepraat over de belevenissen tot nu toe.
Morgen gaan we op weg naar Brightlycott Barton, maar eerst moeten we zorgen dat we uiterlijk om 15u in de Broomhill Sculpture Garden zijn voor een gezamenlijke ”High Tea”. Dat gaat vast lukken: de totale reisafstand is maar 60 kilometer.