”De Stenen” staan op het programma: een bezoek aan de mystieke site van Stonehenge. Ze staan -en liggen- er al jaren, beter gezegd eeuwen en niemand weet het echte verhaal erachter. Wij gaan deze steencirkel vandaag bezoeken en we zullen zeker niet de enigen zijn die bij Stonehenge te vinden zijn. Eerst echter gaan we proberen advies te krijgen over de opgezwollen voet van Loes.

We bellen 111 voor medisch advies

Zelf ben ik voor mijn doen erg vroeg op: al vóór de wekker van kwart voor acht, terwijl Loes nog lekker doorslaapt. Ook een unicum, waarschijnlijk veroorzaakt door het probleem dat ze na de insectenbeet met haar voet heeft. Er is nog driftig overleg tussen tourmanager Leo met de eigenaresse van de camping in Bath: zij heeft hem al eerder geholpen met een ”zieke”. Bovendien wordt een dame van 111 gebeld >> het Britse infonummer voor ”minor injuries”. Voorlopig besluiten we, mede op advies van Saskia -voormalig verpleegkundige- die eveneens reisdeelnemer is, de voet ook tijdens de rit van vandaag te koelen. Een coolpack kan al veel verlichting geven. Geen probleem: dat zit in de EHBO-tas.

Loes wordt erbij geroepen als de reisleider de telefoniste van 111 aan de lijn heeft, om alles wat er speelt haarfijn uit te leggen. Zij gaat overleggen en zal Leo daarover terugbellen. Wij krijgen dan weer van hem bericht. Daarnaast zullen we vandaag op zijn advies een pharmacy opzoeken, om advies te vragen. In afwachting daarvan gaan we dus eerst op weg naar Stonehenge.

Stonehenge: parkeren en met de shuttle ”naar de stenen”

Het is hier goed geregeld: je wordt bij aankomst verwezen naar negen parkeervakken. Wij hebben met de groep afgesproken nummer 9 te nemen: daar is de meeste ruimte voor een camper. Je kunt namelijk achteruit je vak indraaien, zodat je met de ”overhang” boven een grasstrook staat. Ruimte genoeg, ondanks dat de leiding van Stonehenge op de vraag van de NKC-reisleiders of we met 22 campers kunnen komen, steevast een negatief antwoord geeft. ”Zoveel plek hebben we niet”. Wij zijn er echter vroeg: voordat de grote drukte losbreekt en dat blijkt ook vandaag weer.
Je loopt naar het inschrijfloket: members van de Trust hebben een eigen loket met een snelle rij. Daar bestel je -indien gewenst- meteen een audiofoon met Nederlandse uitleg. Met je kaartjes loop je naar de instaphalte voor de bus ”Naar de Stenen”. Drie minuten later sta je bij de steencirkel. 

[Show slideshow]

Indrukwekkend: een ring van stenen (en dat is het ;-))

We starten de uitleg en lopen -achter de meute aan- naar ”DE prehistorische bezienswaardigheid van Wiltshire, maar zelfs van Groot-Brittannië”: zo’n vier meter hoge stenen (er zit dan ook nog zes meter onder de grond) in een cirkel neergezet en af en toe een liggende latei erop. Dat is het.

De mythe houdt het toerisme in stand

Maar ja: het is de mythe: hoe komen ze hier? Hoe hebben ze het voor elkaar gekregen? Waarom is dit zo gebouwd?
Niemand heeft het destijds opgeschreven, dus we gissen met z’n allen naar de werkelijke antwoorden op deze vragen.

Juist door al die onduidelijkheden en het feit dat de stenen er al zo lang staan, is Stonehenge uitgeroepen tot Unesco Werelderfgoed. Het monument is namelijk ouder en door zijn enorme stenen imposanter dan alle andere steencirkels van Engeland. Om te voorkomen dat de stenen verdere schade oplopen -aan een ervan zie je duidelijk dat deze ooit is gebroken en met beton opgelapt- staat er een laag touwhek omheen. Ook het pad beschrijft een ruime boog, maar helaas weerhoudt dat alles sommige mensen er niet van toch een foto of selfie aan de ‘verkeerde kant van de afrastering’ te maken.

Kalendercirkel

Uit onderzoek blijkt overigens dat er over langere periode aan de steencirkel is gebouwd. Alles bij elkaar -met tussenpozen- meer dan duizend jaar. Onderzoekers ontdekten in de loop der jaren aanwijzingen dat de steencirkel ook een betekenis heeft als kalender. De Heel Stone bij de ”officiële ingang verwijst namelijk naar de plek waar op 21 juni n-langste dag- de zon opkomt.

Wil je nog meer weten over deze stenen ringwal, die is ontworpen als een zonnetempel? Ga dan naar de website van de National Trust.

Shaftesbury laten we links liggen

Het reisboek geeft het mooi aan: Shaftesbury is een schilderachtig dorp. Het is een van de oudste en hoogst gelegen steden van Engeland. Bovendien vind je hier vele steile straatjes, waarvan er eentje dat bekend is van vele legpuzzels. Wel loop je de kans dat de carpark misschien met een hoogtebeperking is afgesloten voor campers. Nu is dat niet meteen de reden het stadje dan maar links te laten liggen, maar we willen ook nog een wandeling maken in Stourhead. We gaan dus verder.

Door naar Stourhead en Stourhead House

Onze  volgende stop is één van de beste voorbeelden van een Engelse landschapstuin. Deze is al in 1741 ontworpen en met steeds veranderende vergezichten. We parkeren de Heppiebuzz en lopen eerst naar Stourhead House. Een Palladiaans herenhuis met Italiaanse schilderijen, een unieke Regency bibliotheek en nog originele Chippendale meubels. Inderdaad kijk je hier je ogen uit. Wat een prachtige inrichting! 
Afsluitend van ons bezoek gaan we door de tuin wandelen.

Volop genieten in de 18e eeuwse tuin

De wandelroutes in de tuin zijn gemarkeerd; dat maakt de keuze hoe je wilt lopen wel zo makkelijk. Het is beslist geen vlak stuk grond, dat je in één blik zou kunnen overzien. De paden gaan afwisselend omhoog en dan ineens weer sterk omlaag. Maar dat maakt de aanblik die je hebt, wel steeds erg afwisselend.

Bron en leidend voor dit alles is de rivier de Stour. Steeds als je weer een stukje verder bent gelopen, moet je denken aan weer een andere landschapsschildering uit de 17^e of 18^e eeuw. 

We hebben lang niet de tijd om alles hier te gaan bekijken. Er is bijvoorbeeld ook een watergrot, met een beeld van de riviergod Stour en een nimf met verzen van Alexander Pope. Zoveel tijd hebben we niet meer en het lopen is bovendien best vermoeiend.

Bij het laatste deel van onze route wacht ons nog een aangename verrassing: de boogbrug met op de achtergrond aan de overzijde van het grote meer het neo-classistische Pantheon.

Hier ook heeft onze reisgenoot Jef de prachtige foto van hun twee honden gemaakt, uitkijkend over het meer. Je ziet deze afbeelding in de bovenbalk van deze pagina. Met dank!

Twee nachten op Bath Marina Park

We gaan weer terug naar het parkeerterrein en geven dan gas richting Bath. We luisteren braaf naar onze reisleiding: Germaine, onze navigatie, krijgt een rol op de achtergrond. Loes heeft met het reisboek en de atlas op schoot nu het heft in handen en loodst ons prima naar naar Bath Marina & Caravan Park. We trekken weer een lootje -de meest eerlijke manier om de plekken toe te wijzen- en installeren de Heppiebuzz.