| Wells en de Cheddar Gorge vrijdag 11 mei 2018 / gereden: |
Als we in het reisboek kijken, is dit een beetje lastige route. De kaart geeft aan dat je eerst naar Wells gaat, maar de beschrijving noemt de Cheddar Gorge als eerste. Navraag bij reisleider Leo leert dat er -op verzoek van eerdere deelnemers die graag Wells zouden willen bezoeken- wat is veranderd, maar dat is helaas niet in het reisboek aangepast. Wij gaan inderdaad eerst naar Wells om daar onder meer de kathedraal te bezoeken en dan vervolgens via de gorge naar Cheddar te gaan.
Van Bath Abbey naar Wells Cathedral
We verlaten de stad met de abdij en verhuizen, net als de bisschop destijds, naar Wells om daar onder meer de kathedraal te bezoeken. Dat lukt via de A39, een afstand van zo’n 32 kilometer. Met een half uurtje zijn we er dus al en ook het vinden van een parkeerplek valt mee.
Als je vanaf de A39 op het punt waar de naam ”A371” wordt linksaf slaat, kom je op de Strawberry Way. Geen aardbei te bekennen, maar wel The Old Palace Theatre Car Park.
Al snel zie ik dat ik me hier wel thuisvoel: hier is mijn eigen barbershop gevestigd!
Dit is een kathedraal met bijzonderheden
Tsja, en dan gaan we maar weer eens binnen kijken. Eigenlijk wel weer een kerk als al die andere -hoe kan het ander?- maar wel met een paar bijzonderheden. Zo geeft de noordelijke beuk toegang tot het Chapter House, de zaal waar de kanunniken vergaderden. Pronkstuk is hier de gewelfde zuil, waarvan de ribben als de bladeren van de palmboom. tegen het plafond strijken. Oei, foutje; bij het bezoek even niet goed opgelet even vergeten te fotograferen. In de muur rondom zijn zetels voor de 50 kanunniken, met boven elke zetel de naam van de parochie die voor het inkomen van de betrokken kanunnik zorgde. Dat ken ik nog uit het stamboomonderzoek naar de familie Van Zijl. Daar had de priester een soortgelijk iets: de kapellanie. In dit geval dus de kapellanie Van Zijl, waarvoor onze familie het geld bijeen bracht.
De astronomische klok
In de noordelijk dwarsbeuk zien we nog iets dat we kennen, onder meer uit Praag. Hier is een astronomisch klok uit de 14e eeuw. De wijzerplaat geeft in de buitenste ring twee maal twaalf uren aan, door een grote ster. Die stelt de zon voor, die rond de aarde draait. De tweede cirkel, pas vier eeuwen later toegevoegd, geeft de minuten aan door een kleine ster. Boven de wijzerplaat draaien vier ridders te paard rond. Elk kwartier wordt er eentje omver gegooid. naast de klok zit Jack Bandiver: een figuur die elk kwartier met zijn hakken tegen twee klokken slaat. Deze ‘klok-Jack’ slaat bovendien elk uur met zijn twee hamers tegen de klok vóór hem. Grappig om het hele tafereeltje gade te slaan en wij hebben geluk: we lopen er net om 12:45u langs en dus komt alles in beweging.
Er blijkt nog iets speciaals te zijn bij deze kerk: achter het Chapter House gaat de trap door naar een poortje, dat toegang geeft tot de straat erachter. Zo konden de koorleden die bij de diensten zongen rechtstreeks vanuit de huizen naar de kerk komen.
Toeristische route, maar wel de verkeerde
Na het het kathedraalbezoek wandelen nog even door een paar straten, weer op weg naar de parkeerplaats. Dan geven we Germaine door dat we verwachten dat ze ons naar het tweede doel van vandaag leidt: de Cheddar Gorge. Dat blijkt de A371 te worden, waarvan het het startpunt al hadden gezien toen we de A39 verlieten. Op de kaart is het een weg met groen erlangs, wat zoveel betekent als: mooi en toeristisch. Dat belooft dus veel goeds.
Achteraf snappen we waarom de oorspronkelijke beschrijving vóór Wells de route naar de 3135 die rechtstreeks naar Cheddar gaat. Dat blijkt namelijk de favoriete route om ook echt tussen die steile rotsen door te kunnen rijden die de Mendip Hills doorsnijden. Maar ja, dat wisten we bij vertrek nog niet… Ondanks de ”groene weg” komen we nu dus vanaf de andere kant bij de gorge en dan heb je het mooiste deel -links en rechts hoge kliffen- niet gehad. Balen.
We rijden door tot voorbij het kaasdorpje en daar zijn grote parkeerstroken. In het hoogseizoen kan het hier tjokvol staan, nu is er plek te over. Alleen het betalen bij de automaat blijkt een probleem: dat kan allen met muntgeld en wij hebben toevallig alleen briefjes. Ik loop naar de kassa van Cough’s Cave, waar ooit een skelet is gevonden van een man die ruim 8.000 jaar geleden miet hebben geleefd. Deze grotten zijn nu een bezienswaardigheid en daar moet je natuurlijk wel voor betalen. Gelukkig kun je hier ook je parkeerkaart betalen.
Gezellig kaasdorp: Cheddar
Met de kaart loop ik terug naar Loes, we leggen ‘m achter de voorruit en wandelen richting centrum. Dat ziet er best gezellig uit. Er stroomt een wat slingerend beekje en daar is een groenstrook langs gelegd. Wat ‘kunstschapen’ geven er een extra dimensie aan. Er achter zie je natuur een paar kaaswinkels en ook -nog maar één- kaasmakerij.
Die heeft een toonzaal/winkel, want het is natuurlijk wel de bedoeling dat je met een of meer geel/oranje puntjes huiswaarts keert. Tenslotte maken ze hier al sinds .. deze heerlijke, redelijk pittige kaas. Deze rijpte vanouds in een aantal grotten, waarin de temperatuur, vocht- en lichtomstandigheden zeer constant zijn. De typische oranje kleur ontstaat door toevoeging van anatto, een kleurstof gewonnen uit de zaden van de orleaanboom. Omdat cheddar op zoveel plaatsen wordt gemaakt, is deze kaas volgens de richtlijnen van de EU niet meer beschermd als streekproduct.
Tussen de kliffen van de Cheddar Gorge door
We wandelen terug naar de camper en besluiten nu toch een stukje ov er de 3135 de andere kant op te rijden, om toch het ‘gorge-gevoel” te ervaren. We zullen onze reisleider adviseren om aan te geven dat mensen die eerst Wells willen bezoeken en daarna Cheddar, te laten kiezen voor een ’tussenverbinding’: na Haybridge rechtsaf via Priddy naar de 3135. Door ons extra heen -en weertje hebben we nu in ieder geval een paar foto’s van de gorge.
Vervolgens gaan we verder via Highbridge naar Bridgewater, want het is nu nog best een pittig stuk rijden. De weg is echter goed te doen en als we Minehead in zicht krijgen, weten we dat het eindpunt Porlock nabij is. Een goed opletten aan het eind van deze route: ”doorrijden tot ná het centrum, dan rechtsaf en na 30 meter weer rechtsaf. 
Dankzij de goede aanwijzingen van Loes, zien we inderdaad na zo’n 200m de ingang van het Porlock Caravan Park. Ook de NKC-vlag is weer niet te missen. Lootje trekken en de plaats met het overeenkomend nummer opzoeken. Heppiebuzz neerzetten, luifel en stoelen uit -we hebben hier een extra verblijfsdag- en genieten.
’s Avonds hebben we nog ”een taak te verrichten”: voorbereidingen treffen voor het ‘uitdeelmoment’ van morgen.
