Een stevige, prachtige wandeling door het Mountain Kingdom Lesotho dag 14: woensdag 25 september
We blijven in het Paradijs, ofwel: Malealea. Natuurlijk niet rustig languit onder een zonnebank, maar actief wandelend. We beginnen met een hike van twee uur naar het plateau. Dat doen we met een groepje van drie: reisleidster Jeanine en wij twee. De overige groepsleden hebben voor weer andere excursies gekozen; zo zijn Ger en Elly al vroeg in de ochtend vertrokken voor een –in onze ogen zeer lange- wandeling. Vier groepsleden maken een tocht op Basothopaarden door Lesotho’s Paradijs.
Onze gids John neemt ons mee door een redelijk glooiend landschap, met af en toe een steil klimmetje en dan weer een flinke afdaling. Maar het is goed te doen: de percentages komen niet boven de drie uit.
Gestaag komen we steeds dichter bij het plateau, maar onderweg stoppen we toch steeds voor een foto of een panoramashot. Wat is het hier prachtig mooi!
Ruige natuur tussen de bergen
De natuur in dit Paradijs is werkelijk fenomenaal. Als Adam & Eva hier hadden gezeten, waren ze er vast nooit weggegaan. Bij het plateau aangekomen hebben we inderdaad een mooi uitzicht, ook op de hellingen aan de andere kant van het riviertje dat hier moet lopen (in de regenperiode)
Blijkbaar loopt er aan de overkant een schaapsherder die het erg naar zijn zin heeft, want we horen hem hier zingen! Het geluid van de bergen draagt erg ver en bovendien zien we hem er enthousiast bij dansen.
Wat erg opvalt is de kleding van de herders: ze hebben zich dik ingepakt , hoewel we nog geen dikke poncho’s hebben gezien, die hier tot de vaste uitrusting horen. Hun gezichten zijn vaak ook bedekt, terwijl wij hier gewoon in blouse en overhemd met opgerolde mouwen rondlopen. Waarschijnlijk wapenen zij zich standaard tegen plotseling opkomende wind. We kunnen ons voorstellen dat die hier in de bergen -die in deze regio een hoogte van soms 3500 meter hebben- stevig en ijzig koud kan zijn. Voorlopig merken wij daar gelukkig niets van.
De voor Lesotho zo kenmerkende Basotho-hoeden -die ook hier gebruikelijk moeten zijn- hebben we overigens nog niet gezien. We doen het dus nog maar even met de mini-uitvoering die we op de vakantiebeurs kregen.
[ezcol_2fifth]
[/ezcol_2fifth] [ezcol_3fifth_end]
Dwars door de landerijen terug
Even verderop zien we Ger en Elly met hun gids onze richting uit omhoog komen klimmen. Zij zijn helemaal beneden bij de rivier geweest en hebben er al een flinke tocht opzitten. We wachten ze even op, wisselen kort onze ervaringen uit en genieten samen van het overweldigende uitzicht.
Daarna vervolgen we weer gescheiden onze routes: zij gaan op weg naar de bushmen paintings en wij lopen dwars door de landerijen terug naar het dorp, waar we het schooltje zullen bezoeken.[/ezcol_3fifth_end]
Eerst echter komen we bij een oud huisje waar een wellicht nog oudere dame blijkt te wonen. Samen met haar hondje. Haar man is ‘op pad’ met de kudde schapen; dat zal ongetwijfeld niet de zingende herder van zojuist zijn geweest.
We maken kort een praatje –althans: vooral de gids, die het dan weer voor ons vertaald- en vervolgen dan onze route. Onderweg komen we nog een paar kuddes met herders tegen en dan zien we het schooltje.
Bezoek aan een Lesotho-schooltje
We vragen netjes of we binnen mogen en ze geen bezwaar hebben als we foto’s maken. Op beide vragen is het antwoord gunstig ;-))
De kinderen zijn blij met hun pennen en opschrijfboekjes
Buiten het feit dat het maar één, niet al te groot lokaal is met flink wat kinderen en twee juffen, lijkt het erg op een Hollandse kleuterschool. We zien een bouwhoek, een poppenhoek, een ontdekhoek en een leeshoek. Net als bij ons. De kinderen moeten woordjes nazeggen van dingen uit de klas, die dan bovendien op het raam staan geschreven, zodat ze de letters erbij leren.
Dan is het blijkbaar tijd voor muziek. We krijgen een paar lokale liedjes te horen en het haast onvermijdelijke ‘’head, shoulders, knees and tones’’, dat wij natuurlijk in het Hollands meezingen en aanwijzen. Grote schik.
We hadden nog onze hele voorraad balpennen en die mogen we hier gelukkig uitdelen. We nemen afscheid en overbruggen het laatste stukje naar het dorp.
Daar blijken net de eerste renners binnen te komen over de finish van deze etappe van een jaarlijks fietstocht, een soort Ronde van Lesotho. Leuk om nog een extra fotootje te schieten.
Kijkje bij de bierbrouwer
Aan het eind van de middag maken we met een deel van de groep nog een wandeling naar het nabijgelegen dorp. Daar moeten we ons ook weer niet al teveel van voorstellen, want het zijn wat hutjes die als winkeltje dienen en er staan een paar huisjes.
[ezcol_3fifth]We nemen eerst een kijkje bij de plaatselijke bierbrouwer. Het ziet er niet bepaald aanlokkelijk uit om een slok te nemen, maar wij mogen natuurlijk niet onze normen hanteren om een oordeel te vellen. Ook de eigenares van het kruidenierswinkeltje vindt het leuk dat we even komen kijken. We zien er zowaar wat bekende spullen staan: pakken Omo en …[/ezcol_3fifth] [ezcol_2fifth_end]
[/ezcol_2fifth_end]
Als we terug zijn op Makhakhe gaan we nog even naar de coffeeshop. Gelukkig is dat hier allemaal legaal en heel anders dan wat wij er in Holland onder verstaan. We bestellen een kop koffie en er is heerlijke wortelcake in de aanbieding, zegt de allervriendelijkste eigenares. Dat willen we weleens proberen en nog geen vijf minuten later ervaren we zelf dat ze daar helemaal gelijk in heeft. Knap om zoiets aan je gasten voor te schotelen. Een hele hap, overigens, maar korte tijd later blijkt dat de jonge wielrenners die zich bij ons voegen -wij prijzen natuurlijk de taart van harte aan- toch een flink kleiner stuk krijgen.
Van Zyl: je komt ze overal tegen
We hebben met de jongelui een heel geanimeerd gesprek en wat blijkt: de vriendin van een van hen -we komen er niet achter of ze nu zelf ook vandaag heeft meegefietst in de etappe- draagt als achternaam: Van Zyl. Die mag dus meteen in mijn aantekenboekje haar gegevens en die van haar ouders en grootouders noteren. Kijken of ik ze in mijn database heb staan ;-))
De groepsgeest is nog steeds uitstekend: we gaan samen op het terras van het restaurant wat drinken en krijgen vervolgens binnen weer een heerlijk maal voorgeschoteld. Na een gezellige avond -wederom met een briefing van Hercules- op naar bed, klaar voor morgen.
