Na het gezellig en vooral onverwacht samenzijn gisteravond met José en Wijnand, wordt het vandaag wel weer tijd voor het loopwerk: we gaan met de metro naar Turijn voor een stadsbezoek. Dat vroeg om enige voorbereiding, want hoe kom je vanaf de camping bij de metro en waar blijft op dat moment de camper? Met informatie van de receptie-medewerker en wat zoeken op internet, slagen we erin een prima oplossing te vinden. We rijden naar parkeerplaats Parcheggio, vlak naast het metrostation Fermi  -ook nog eens het beginpunt- en voor € 6,- staan  we vijf uur op een bewaakt, met hekken omgeven terrein. Top! Heel snel bereik je het startpunt voor het stadsbezoek: Porta Nuova.

Het trein- en metrostation heeft een prachtige architectuur

We lopen naar het metrostation en dalen de trap af naar het perron waar de trein in de richting stadscentrum zal vertrekken. Verrassing: er staat een hele grote glaswand, zodat geen enkele reiziger tussen de rails terecht kan komen. Daar is goed over nagedacht! Als de trein lang het perron komt, staan de deuren natuurlijk keurig recht tegenover de openschuivende deuren in de glaswand. We stappen in en bestuderen de ‘lijn-informatie’: bij Porta Nuova mogen we uitstappen voor het centrum. Eenmaal weer bovengronds bewonderen de prachtig architectuur van dit station.

Oorspronkelijk alleen bestemd als kopstation voor spoortreinen, maar sinds oktober 2007 ook -ondergronds- voor metrotreinen. Jaarlijks verwerkt dit ‘boegbeeld van de stad’ 70 miljoen reizigers. Van oorsprong had dit in 1864 geopende station twee aparte ‘bouwdelen”: voor aankomende en voor vertrekkende reizigers.

In dit laatste deel was een grote salon met pilaren en er waren drie wachtkamers: eentje voor elke ”reisklasse”. Er was ook een Royal Hall -de Koninklijke wachtkamer, zoals we die bijvoorbeeld ook kennen uit Amsterdam en Den Haag- die nog steeds in volle glorie te bewonderen is. Voor wie even wil bijkomen: dat kan in een prachtig restaurant.
Sinds 1861 was Turijn ook de eerste hoofdstad van het koninkrijk Italië. Tien jaar later werd dat weer Rome.

Veel gezellige winkels onder de arcadenbogen

We nemen wat foto’s en lopen dan recht tegenover het station de  Piazza Carlo Felice op. Ook hier weer de bekende arcadenbogen met daaronder de winkels. We laten de –links aansluitende Via XX Settembre nog even voor wat het is en lopen aan de andere zijde van het parkje –de Giardino Sambuy- terug richting station.

[Show slideshow]

Dan linksaf de  Corso Vittorio Emanuelle II op. Hier is het al meteen een stuk rustiger. We lopen nu richting Ponte Umberto I, de brug over de rivier de Po. Deze stroomt door het centrum van de stad en doet ons wel terugdenken aan ons bezoek aan Praag. Linksaf, onderlangs de kade, op naar de Ponte Vittorio Emanuelle 1 (want die hadden ze natuurlijk ook). 

Nog even een foto van de Chiesa  Gran Madre di Dio die we op de andere rivieroever zien en dan linksaf naar de Piazza Vittorio Veneto. Een lekker ruim plein, met  een paar restaurantjes waarvan we de uitnodiging niet kunnen weerstaan om er een kopje koffie met wat lekkers te nemen. We strijken neer op het buitenterras van café Vicarelli.

Dit is Turijn op z’n best. De zon schijnt, de koffie smaakt prima, evenals het gebakje. Wij doen weer voldoende energie op voor de rest van de stadswandeling. Nog even de stadsplattegrond erbij, dan hoeven we straks niet steeds te kijken hoe we moeten lopen. Op pad dus…

Mooie pareltjes van indrukwekkende architectuur

Na deze verdiende tussenstop door naar de Via Po, in het verlengde van dit plein. Ook hier genieten we weer volop van de arcadenwinkels waar Turijn -overigens net als meerdere steden- bekend om is. Sommige daarvan ondergingen in de loop der jaren een ‘restyling’, maar gelukkig zitten er ook nog pareltjes tussen die de oude sfeer ten volle mochten behouden.

Die bogen waren er zeker niet alleen voor de fraaie vormgeving: ze dienden nog een ander doel. Ten tijde van de aanleg vond men het belangrijk dat de adel -die was toen nog talrijk- rustig langs de winkels kon wandelen. In de zomer waren ze -vooral de dames vanwege de teint van hun huid- beschermd tegen de zon en bij regen liepen ze droog.
Dat doe je natuurlijk helemaal in de Turijnse passage: de Galleria San Frederico.

[Show slideshow]

Als we na een flinke tippel zijn aangekomen bij het Piazza Castello, kunnen we weer volop fotograferen. Hier bevindt zicht het Nationaal Filmmuseum, met daarachter het Teatro Regio Torino.

Jammer dat we het niet van binnen kunnen bekijken, maar dankzij internet zien we bij thuiskomst –dus nuttig voor dit verslag- gelukkig wel het prachtige theaterinterieur.

We lopen om het Castello degli Acaja heen. Daarbij valt op dat er een wereld van stijlverschil is tussen de voor- en achterzijde. We gaan door langs het Palazzo Reale naar de Via XX  Settembre.

Via de tolroute op weg naar Milano

Aha: die komt dus weer uit op het parkje bij het station Pote Nuova en dat brengt ons terug bij de metro naar de plek waar de Heppiebuzz geduldig op ons wacht.

We betalen het parkeergeld, laten Turijn achter ons en gaan op weg naar de Autostrada. We hadden al gezien dat de oprit naar deze tolweg heel dichtbij zit. 

Zo kunnen we al snel onze eerste ervaring op doen met de Italiaanse tolpoortjes. Dat gaat –met het invoeren van de creditkaart- goed en heel ontspannen leggen we nu de resterende 145 kilometer naar Milaan af. Ook het passeren van de tolpoorten daar verloopt prima. We vervolgen de aanwijzingen van onze Germaine opvolgen om de weg naar de camping village Citta di Milano af te leggen.

Enthousiaste hereniging met een stel groepsleden

Ook dat is niet heel erg moeilijk, want de camping ligt vlak bij de A50. Dat was dus de tolweg waar we van afkomen. We slaan af bij afrit 4 naar de Via Sandro Pertini. Daarna is het nog een klein stukje door wat kleinere straten –net voorbij het Aquatica Park -naar de ingang van de camping. We melden ons bij de receptie.

Daar hebben ze al aan het bordje met het equipe-nummer op de voorruit gezien dat we bij de NKC-club horen. Na de administratieve formaliteiten mogen we doorrijden naar de laan waar al een paar groepsdeelnemers staan.

Vandaag nog geen aangewezen of ingelote plaatsen: ga maar kiezen waar je wilt staan. Een groepje medereizigers zwaait al meteen enthousiast naar ons. Dat geeft je direct het gevoel van ‘heerlijk thuiskomen’.  We hebben de camper snel staan, luifel uit en stoelen naar buiten en dan: genieten. Maar eerst natuurlijk nog even de andere gasten de hand schudden: leuk dat we elkaar weer zien. We worden meteen bij het koppel van drie stellen –Albert & Alie,  Cor & Henny en Eli & Jennie- gevraagd: kom er bij zitten. Leuk, we pakken de stoelen en verkassen.