| Exmoor NP – Cliff Railway – Arlington Court – Broomhill Garden – Barnstaple |
zondag 13 mei 2018 / gereden: 67 km | |
Een makkelijke dag? Dat valt nog te bezien. De route door Exmoor Nationaal Park is maar 60 kilometer. Maar we komen door tweelingdorp Lynmouth en Lynton dat een bezoek waard is, inclusief de Cliff Railway. Daarnaast is er dan nog Arlington Court, een prachtig huis in Regencystijl met een schitterende trap. Bovendien hebben we om 15 uur een afspraak in Broomhill Sculpture Park voor een gezamenlijke High Tea. Het restaurant ‘Terra Madre” van Hollandse eigenaren is al vijfmaal bekroond met een ‘voedsel-award’. Na afloop van de tea kunnen we de tuin bezoeken. Afsluitend hoeven we dan nog maar een kort stukje met de camper naar Brightlycott Barton Caravan and Campsite in Barnstaple, maar dat alles belooft best een vol programma..
We volgen de kust door Exmoor National Park
Het eerste stukje van het traject is dus al pittig: ook wij hebben gekozen voor de steile route van 25%. Gelukkig kom je die stijging maar twee keer tegen, maar wel met als bonus haarspeldbochten. Exmoor is een heidegebied met een rotsachtige kust. 
Eenmaal boven heb je een prachtig uitzicht, voorspelde ons reisboek. We moeten dus goed opletten waar we kunnen parkeren om daarvan te genieten. Gelukkig zijn er al wat groepsleden ons voorgegaan, dus we zien mooi op tijd een parkeerplek aan de linker- en dus goede kant. We voegen ons bij hen en pakken de camera Beetje goed rondkijken en dan schieten we al mooie plaatjes.
Retourtje de berg af en weer omhoog
Lynton is een leuk dorpje, dus de camera mag alweer zijn werk doen. Wederom hier het typisch Zuid-Engelse sfeertje, met oude pandjes en veel nostalgie in de straatjes. Ook dit is qua bouwstijl weer een Victoriaans stadje, met helaas weinig echte hoogtepunten. Hoewel het stadhuis zeker een tweede blik waard is.In Lynton beginnen ook de wandelpaden naar de Valley of Rocks, een prachtig natuurgebied, waarvoor we helaas vandaag geen tijd hebben.
Als het geheel zich in beweging zet, zakt de bovenste cabine door het gewicht en trek zo de cabine-met-lege-tank van beneden naar boven. Daar wordt de ”afgedaalde cabine” geleegd en de andere boven weer gevuld. Zo houden ze elkaar als communicerende vaten in beweging en hoeft alleen het water via een pijpleiding te worden opgepompt. Slim bedacht.
https://www.youtube.com/watch?v=DdJa27dnJhQ met dank aan de maker: Andy Savage.
Bij het ritje naar beneden kijk je al je ogen uit. We snappen dat de bewoners van het dorp op een snelle en comfortabele manier naar het tweelingdorp beneden wilden gaan: van Lynton naar Lynmouth aan zee. Bij het benedenstation kun je ongecontroleerd ”naar buiten” lopen, want je hebt toch al boven betaald. We gaan eerst nog even naar binnen bij het toeristen infocentrum. Hier geven ze niet allen voorlichting over toeristische trekpleisters, maar ook over de geschiedenis van de dorpen…
We kijken rond bij het haventje van Lynmouth
Daarna lopen we eerst naar de boulevard, waar we uitkijken over de Baai van Lynmouth.
Het is wel leuk om hier een paar foto’s te maken: er staan een aardig standbeeld en er zit een jochie op de balustrade, dat mooi een rol vervuld ”als voorgrondvulling”.
Vervolgens lopen we naar het haventje. Daar liggen de bootjes schuin en half op het droge. Het is wel uitkijken als je er loopt, want het is steil en een beetje lastig op de cobblestones. Maar we genieten volop en dat is tenslotte de bedoeling.
Natuurlijk moeten we om onze Heppiebuzz te bereiken nu ook weer omhoog met de kabelbaan. Geen punt: tenslotte is het een retourtje dat we aanschaften . Nu wel controle, maar dat is dus geen punt. We stappen in en laten ons door het watergewicht van onze tegenligger -en natuurlijk ook de trekkabel- naar boven brengen. We starten de camper weer en vervolgen onze weg over de A39 richting Clifton.
Op weg naar Arlingtyn Court
Ons volgende doelwit voor vandaag is het prachtige, in Regencystijl gebouwde Arlington Court. We zullen er veel prachtige schilderijen, 19e eeuwse meubels en scheepsmodellen. In de stallen staat een aantal koetsen uit de 19e eeuw, die nu samen een koetsenmuseum vormen. Meer dan elf generaties van de familie Chichester droegen hier bij aan de vorming van het Arlington Court zoals dat heden ten dage te bezichtigen is. Naast hun wens om te bouwen, geven de door de jaren heen verzamelde collecties een kijkje in hun levens en passies. Zo zie je een heel bijzondere wandversiering, gemaakt door Miss Chichester, de laatste eigenaar van Arlington Court.
Zij begon al op jonge leeftijd schelpen te verzamelen en zeilde met haar moeder en vader rond op het familiejacht de Erminia.
Op naar de hightea in Broomhill Gardens
De reden waarom we hier een high tea gaan gebruiken, heeft vooral te maken met de nationaliteit van de eigenaren: zij zijn Nederlanders. Hun verhaal is best bijzonder. Zij hadden een bakkerij in Oirschot, maar verkochten alles en vestigden zich in Devon. Hier kunnen zij zich geheel wijden aan hun grote hobby: het verzamelen van kunst. De tuin -meer dan 10 ha bos- heft meer dan 300 beelden van ruim 60 kunstenaars. In de afgelopen twaalf jaar ontwikkelde het park zich tot een van de meest vooraanstaande kunstcentra van Devon. Helaas pakken zich nu donkere wolken samen boven dit succesvolle initiatief, als gevolg van de ontwikkelingen rond de brexit, zoals we van de eigenaar horen.
Bovendien moeten wij ons lekkernijen in de naastliggende kamer halen, dus we staan steeds met elkaar in contact. Bovendien: we hebben een jarige in ons midden en die willen we natuurlijk graag even “massaal” toezingen.
Op twee grote tafels staat alles uitgestald en nadat we uitleg hebben gekregen over wat-wat-is mogen we onze bordjes vullen. Het leuke van al die kleine hapjes is -naar onze mening- bovendien dat je ruim de gelegenheid hebt om tussendoor met elkaar te praten op een heel informele manier. Zo leer je de diverse leden van de groep nog beter kennen en dat bevordert ook dat het groepsgevoel nog sterker wordt.
Verrassende sculpturen
Na al deze heerlijkheden is het tijd om het park in te gaan, Daar gaan we maar niet teveel woorden over spreken: we laten graag de beelden vertellen wat er allemaal te zien is….
[ezcol_1third]
[/ezcol_1third][ezcol_1third]
[/ezcol_1third][ezcol_1third_end]
[/ezcol_1third_end]
[ezcol_1third]
[/ezcol_1third] [ezcol_1third]
[/ezcol_1third] [ezcol_1third_end]
[/ezcol_1third_end]
We komen zelfs nog een gekooide vrouw tegen en dat baart ons toch wel wat zorgen. Vooral omdat zij wel heel erg lijkt op een van onze mede-reizigers ;-))
Het wordt tijd voor het laatste stukje van het traject voor vandaag: naar “Brightleycott Barton”. Deze zeer natuurlijk aandoende camping ligt op een heuvel en we ontdekken dat je er een prachtig uitzicht hebt. Natuurlijk is bij aankomst de NKC-vlag alweer duidelijk zichtbaar, hoewel verwarring met mede-kampeerders niet mogelijk is. We zijn namelijk de enigen.
Alle campers staan, verdeeld over twee terrassen, keurig allemaal met de neuzen in dezelfde richting. 
Als ik probeer daar een creatieve foto van te maken, komt bij een aantal chauffeurs spontaan het idee op om ook hun neuzen voor de foto allemaal in dezelfde richting te laten wijzen.
