We gaan op weg naar de Oostenrijks-Duitse grens: van Imst naar Engen

dag 36      zo 07 juli 2019

Natuurlijk hebben ze in Oostenrijk verleidelijke snelwegen. Voor de route van vandaag moeten we echter keuzes maken. De vraag is: hoeveel zie je op de snelweg van het landschap? Daar staat tegenover: minder tijd nodig over de snelweg. Het verschil blijkt niet heel erg groot. We kiezen eerst voor een route noordwaarts tot  aan Oy-Mittelberg en dan stevenen we westwaarts op Linda af. Daar schakelen we over op standje ‘rustig aan’ langs de Bodensee naar Engen.

Eerst dus maar eens op pad naar het noorden. Vanaf Imst over de 189 tot bij Wiesenmühle en vervolgens de 179 danwel E532 richting Fernsteinsee. Het is wel grappig: als je de kaart op een wat grove schaal hebt, lijkt de weg aardig rechtlijnig te verlopen. Zoom je echter in, dan blijkt bijvoorbeeld kort hierna -vlak voor de Fernpasz- een zeer serieuze haarspeldbocht te zitten.

Onze Heppiebuzz brengt ons mooi Oostenrijk door

Iets verderop zien we de borden verwijzen naar het welbekende Lermoos. Daar heb je een flink skigebied en daarvan zien we er net voorbij Bichlbach nog eentje aangegeven. Juist voordat we bij het knooppunt Weiszensee  komen -met gelijknamig meer dat bekend is van de alternatieve elfstedentochten- verlaten we Oostenrijk en gaan we de Duitse grens over.

We gaan nu verder over de 310 in westelijke richting. Dat wil zeggen dat we nu door de prachtige Allgäu rijden. Ook hier zijn veel wintersportgebieden te vinden, hoewel de toeristen er in dit jaargetijde natuurlijk vooral genieten van lange wandelingen door de natuur.

Deze streek is overigens niet alleen bekend om zijn natuurgebieden, maar ook om wat de natuur oplevert. In dit geval: dankzij de hopplant. Dan hebben we het natuurlijk over bier. In diverse ‘Getränkehallen heb ik daarvan in de loop der jaren de smakelijke producten al mogen proeven.

De 310 wordt ingeruild voor de 309 die richting Kempten voert. Daar blijven we in een bochtje onderlangs, richting Buchenberg. We vinden dat het onderhand tijd wordt voor de lunch, dus kijken we uit naar een plek waar dat goed kan. Dat blijkt bij Hellengerst te lukken. We zien hier een mooie parkeerplaats. Tijd om de benen te strekken en meteen te lunchen. Oh ja: en even af te tappen, want we zijn blij dat het wc-tje gewoon met ons meerijdt.
Loes maakt weer een heerlijke lunch klaar en kookt een eitje. Maar: als het op tafel ligt, heeft het de neiging ervan af te rollen. De camper staat niet echt waterpas. Gelukkig vind ik een creatieve oplossing: ik pak een biederflesdopje uit de la en zet dat eronder. Eureka: ons kampeer-eierehoudertje.

Een mooie rit langs de Bodensee

Als we weer opstappen, gaan we richting Bregenz en dan door naar Lindau. Net voor deze plaats verlaten we Oostenrijk en komen we in Duitsland. Ook dat is voor ons bekend terrein: we kwamen er tijdens onze reis naar het Schwarzwald. We komen dus nu wat bekende stukken tegen, zoals de route naar Friedrichshafen, Het is weer één grote herbeleving van mooie herinneringen. Zo zien we iets voorbij  de pont van Meersburg links het bloemeneiland Mainau liggen. Dat doet ons uiteraard meteen denken aan ons bezoek, maar ook aan de prachtige tv-opnames met het orkest van André Rieu. 

Bij kreuz Hagau rechtsaf: net zoiets als Hoevelaken

We volgen nog steeds de 31, hoewel de kennelijk ‘gebruikelijke route’ volgens de navigatie over de 31n voert. Nee dus: we blijven gewoon langs de Bodensee rijden. Een stukje voorbij Bodman-Ludwigshafen komen we bij een knooppunt met de 98 en daar buigen we meer zuid-oostelijk af richting Engen. We zien een richtingaanwijzer Wahlwies en ook dat kennen we van de camping. Maar nee: vandaag rijden we door naar Engen. Daar vinden we de camping Sonnental en dat is onze eindbestemming voor vandaag. Dat betekent dat we nu eerst bij Kreuz Hagau rechtsaf de 81 opdraaien. We moeten meteen denken aan knooppunt Hoevelaken. Blijkbaar zijn we nu zuidelijk onder de 31 -die we eerder volgden- doorgereden. Ach: Germaine zal het wel weten. Net voorbij de MacDonalds -moeten we niet aan denken om daar nu te stoppen- gaan we bij de Norma supermarkt -we hoeven geen boodschappen te doen- linksaf de weg naar de camping op.

Camping Sonnental: een fijne plek

Uiteraard is ook op camping Sonnental onze eerste activiteit: melden bij de receptie. Een gebouwtje in de typische sfeer van deze streek. De ontvangst is hartelijk. Natuurlijk wil de receptioniste ons allerlei ideetjes geven voor een langer verblijf, maar helaas; voor ons is het een doorgangscamping. We  gaan dus met een kaartje in de hand op weg naar een van de plekken die beschikbaar zijn voor camperaars die maar één nachtje blijven.