Dwars door het Zwarte Woud naar camping Les Bouleaux in de Vogezen

dag 36      zo 07 juli 2019

De afstand die we vandaag gaan overbruggen naar de Vogezen bedraagt zo’n 210 kilometer. Volgens de berekeningen doen we daar 2u45min. over, plus natuurlijk de gebruikelijke stops. We twijfelen even of we ‘vermijd snelwegen’ zullen aanzetten. Dat betreft eigenlijk maar een heel klein stukje, maar kost wel drie kwartier extra tijd. Gewoon zo laten staan dus. Op naar de 81, richting Bad Dürrheim. Dat kennen we nog wel: we waren al eerder in het Zwarte Woud.

Vanaf hier volgen we een flink eind de 33, door een prachtig gebied. Genieten dus. Bij Hausach slaan we linksaf: we volgen het riviertje de Kinzig. 

De route door het Kinzigtal is prachtig

Dat is dus ook meteen de route van het gele trammetje dat we op een vorige tocht al zagen. Een foto van die oude tram was toen al niet te vinden en tegenwoordig zijn ze vervangen door heel moderne exemplaren. Dit dal is ook het “thuis” van de -anderhalve kilo wegende- bekende bollenhoed. De hoeden met de 14 rode bollen worden door de meisjes gedragen vanaf hun vormsel -de streek is van oudsher katholiek- tot de bruiloft. Getrouwde vrouwen krijgen een hoed met zwarte bollen. Eigenlijk zijn er maar drie dorpen waar deze traditie haar oorsprong vormt: Gutach, Wolfach en Hornberg. 

De route door het dal, dat zijn naam ontleent aan een zijrivier van de Rijn, is heel mooi. We hoeven nu niet te stoppen, omdat we hier al veel hebben gezien. Zoals de prachtige watervallen van Triberg. Maar ook het klederdrachtmuseum in Haslach is zeker een bezoek waard.  Als we Haslach voorbij zijn, buigen we nog iets meer naar het noorden af, richting Offenburg. Dan komen we al aardig in de richting van de grens tussen Duitsland en Frankrijk, op heel natuurlijke wijze ”bepaald” door de Rijn.

Ook de Vogezen vormen een bekend gebied

Gelukkig ligt er in de N353 een brug over deze grensrivier, zodat we zonder problemen de andere oever bereiken. We ontkomen er nu haast niet aan om door Strassbourg te gaan. Alternatief zou zijn: de stad linksom passeren, maar dat kost weer teveel bochtenwerk. Bovendien: we willen nu eerst even tanken, want de meter ging al aardig richting ‘leeg”. Dat willen we natuurlijk voorkomen. Gelukkig weet onze ‘Germaine’ dat we de tank in Wolfisheim kunnen vullen. Tenminste: voorlopig even 10 liter, want we gokken natuurlijk op de goedkope diesel in Luxemburg. Het tankstation hoort bij een Super U, dus terwijl ik tank, gaat Loes alvast de supermarkt in om wat nieuwe voorraad te halen. Hierna is het nog ongeveer 45 kilometer tot de volgende camping: in Phalsbourg.

Camping Les Bouleaux: een pareltje

Toegegeven: deze keer heb ik -tegen de gewoonte in- niet heel goed genoteerd naar welke camping we uiteindelijk gingen. We hadden eerst een andere op het oog, maar hebben de route aangepast. Gelukkig geef ik over veel campings een review op Google Maps. Ook van Les Bouleaux in Phalsbourg, dus. Kwestie van mij n eigen review even nakijken, die ik juist daarom hier graag ook even aanhaal:

“Kijk… dan tref je weer zo’n pareltje tussen het campingaanbod. Les Bouleaux: de Berken… In Phalsbourg (Vilsberg). Al direct bij de ontvangst: Super! Zomaar gekozen uit de Acsi-app. Er is hier keuze uit drie, maar deze beschrijving sprak ons het meeste aan. ‘Wakker worden met het tjilpen van de vogels…’ Dat ligt ons wel… Hee4l natuurlijk opgezet; ruime plekken. Keurig sanitair. En dan het summum van ‘op-vakantie-zijn’: je hoeft niet zelf af te wassen. Je krijgt namelijk standaard een muntje voor de Easy-be: een afwasmachine die de klus in vijf (jawel: 5) minuten voor je klaart.
Die hadden wij niet nodig: wij hebben eenvoudig, maar heerlijk op het terras gegeten: schnitzel met frites en sla. Deze camping staat in ons balboekje: hier komen wij zeker nog eens terug…”  

Deze beoordeling is een jaar later -begin oktober 2020- al 2433 keer bekeken. Het leuke ervan is dat wij natuurlijk ook foto’s hebben doorgestuurd bij de beoordeling. Eentje daarvan -niet eens de receptie met terras (die staat op dat moment op 6.706) maar het toiletgebouw ;-)) scoort dan al een bekijks van 15.327 keer.

Kwestie dus van de Google-foto’s terugkopiëren naar de websitemap en dan kan ik ze hier invoeren.

Als we op het terras plaatsnemen, valt mij op dat ze een heel speciaal biertje hebben. Laat ik nou net van die “speciaaltjes” zijn… Het wordt dus een O’Hara Irish stout. Heerlijk genieten. Dat doen we trouwens ook van de schitzel met friet.

Na de maaltijd lopen we op ons gemak weer terug naar de camper: wel even klimmen, omdat die staanplaatsen op een niveau hoger liggen. Het lijken de Vogezen wel!