Het onderhouden van contacten met andere van Zijl-en / van Zyl-en is erg leuk. Dat gebeurt meestal per e-mail, soms telefonisch en een enkele keer persoonlijk. Althans: wanneer het stamboom-onderzoek betreft. Dat geldt natuurlijk ook voor mede-onderzoekers die weliswaar niet de achternaam Van Zijl voeren, maar in hun activiteiten wel belangstelling hebben voor deze familienaam. Die hulp van anderen stel ik bijzonder op prijs, vooral omdat zij vaak ontdekkingen doen, die ik nog niet had gevonden. Ook het over-en-weer informatie uitwisselen met de drie facebook-groepen over Van Zijl is in dat opzicht zeer waardevol.

Vorige week ben ik op stap geweest met Robert van Zyl. Hem had ik al ontmoet in Pretoria, tijdens onze reis naar Zuid-Afrika in september 2013.

Nu haalde ik hem ’s morgens op van Schiphol -ik had best een verhaal, maar Joris Linsen met zijn ‘Hello, good bye’ was nergens te bekennen- en daarna gingen we richting Amsterdam. Vooraf had ik een route op de kaart gezet van plekken waar Willem-4, de stamvader van de Zuid-Afrikaanse Van Zyl-en, en zijn vrouw Christina van Loveren hadden gewoond of waarmee ze op andere wijze binding hadden. We begonnen bij de Oude Kerk, waar zij zijn getrouwd. Een kerk die in 1694 al ruim honderd jaar protestants was, terwijl Willem van katholieke huize was. Een jaar na hun huwelijk trad ook Christina toe tot het katholieke geloof. Een bijzondere kerk, zonder enige opsmuk en met een niet zo gebruikelijke bouwstijl. Mooi om te zien.

Als je dan weer naar buiten gaat en aan de overkant huizen ziet aan de Oudezijds Voorburgwal met als opschrift ‘Anno 1615’ en ‘Anno 1638’ en je realiseert je dat die er dus al waren in de tijd van Willem en Christina, is dat een bijzondere gewaarwording.
Ons volgende bezoek betrof het Oostindiëhuis. Nu onderdeel van de Universiteit van Amsterdam, maar voorheen het hoofdkwartier van de VOC. De bewindhebberskamer is er nog steeds, grotendeels in oude stijl. Helaas: volgens de portier was de zaal in gebruik en konden we geen foto’s maken. We mochten wel even in de gang kijken en -gelukkig voor ons- troffen we daar een dame-met-de-sleutel. Hoe geweldig: op dezelfde plek staan waar Willem van Zijl -waarschijnlijk- heeft gesolliciteerd en is aangenomen!

Daarna nog de twee straten bezocht waar Willem -Verwersstraat- en Christina -Op de Wael- woonden en vervolgens naar de Zijlbaan in Leiderdorp. Daar is nu een winkelcentrum -De Baanderij, vanwege de touwfabriek die er na het verdwijnen van de Zijlhof stond. Een plek die mij in ieder geval een beetje dubbel gevoel geeft: je weet dat hier de oorsprong van het geslacht Van Zijl ligt, maar niets herinnert daar aan. Al was het maar een bordje, geplaatst door de gemeente….

Op dus naar de laatste herinnering: Wijnhaven 4 in Delft. De plek waar vader Willem-3 zijn tinnegieterij had, vlak bij de Koornmeesters- of Touwbrug. Ook daar weer panden uit de tijd dat het gezin van Willem daar woonde. Hun eigen pand is er niet meer: het pand dat daarna is gebouwd heeft jarenlang onderdak geboden aan drogisterij De Gaper -zie de info-pagina op mijn website- maar is nu in gebruik als pand voor een geldautomaat. Ach… zo vergaat het in de geschiedenis. In ieder geval hebben Robert en ik vele herinneringen kunnen ophalen: wij hebben lekker gesels en er beiden baie van genoten!